رئیس سازمان بسیج مهندسین صنعتی گفت: اولین و مهمترین الزام اقتصاد مقاومتی، "اقتصاد بدون نفت" است؛ این که نفت، اقتصاد ما را تأمین بکند ما دچار مشکل می‌شویم؛ یعنی اگر ما را تحریم بکنند یا پول ما را پرداخت نکنند ما هم نمی‌توانیم حقوق کارمندانمان را بپردازیم. رفاه و آسایش مردم بهم می ریزد و شرایط سختی بر کشور حاکم می شود.

به گزارش تفرش عصر مدرن  دکتر محمد اسماعیل کفایتی، دانش آموخته کارشناسی مهندسی شیمی - فرایندهای صنایع نفت از دانشگاه صنعتی شریف، کارشناسی ارشد مهندسی شیمی - بیوتکنولوژی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتری مهندسی شیمی - نانوفناوری دانشگاه تهران است. وی که پژوهشگری در حوزه‌های شیمی بیوتکنولوژی، نانوفناوری و نانوبیوفناوری و... را در کارنامه دارد هم‌اکنون به عنوان مدرس در دانشگاه صنعتی امیرکبیر دارای کرسی علمی است.

فعالیت‌های دکتر کفایتی به حوزه‌های علمی محدود نیست و حضور در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به ویژه در دانشگاه‌های صنعتی شریف، صنعتی امیرکبیر، تهران و تفرش در سوابق وی ثبت شده است. دکتر محمد اسماعیل کفایتی سال 1386 کاندیدای نمایندگی در هشتمین مجلس شورای اسلامی بود.

سوابق علمی و سیاسی این استاد دانشگاه، انگیزه‌ای بود برای ما تا درباره "سیاست‌های اقتصاد مقاومتی" که مقام معظم رهبری 30 بهمن 1392 به سران سه قوه ابلاغ کردند، به گفتگو بنشینیم.

صنعت نفت‌مان هیچ‌گاه ملی نشد

چه شرایطی در کشور باعث شده است، ضرورت تغییر الگوی اقتصادی و تدوین سیاست‌های اقتصاد مقاومتی احساس شود؟

دکتر کفایتی: برای پاسخگویی به این سوال باید به تارخچه اقتصاد در قبل از اتقلاب بازگردیم؛ بعد از اینکه انگلیسی‌ها، پتانسیل‍‌های کشور را درک و برای اولین بار نفت ما را شناسایی کردند ایران را به منزله یک پایگاه انرژی و اقتصادی دیدند.

گفته می‌شود از 29 اسفند سال 1329 صنعت نفت ما، ملی شده است، اما در واقع صنعت نفت ما ملی نشد. بلکه از انگلیسی‌ها  گرفته و به دست آمریکایی‌ها سپرده شد. آمریکایی ها آمدند با تشکیل بیش از 500 شرکت نفتی، نبض اقتصاد کشور را دست گرفتند؛ همچنین نفت پایه های اقتصادی دربار شد و متأسفانه درباریان از این ثروت در جهت اهداف شوم و ناسلام خودش استفاده می‌کرد. این اتفاق نظیر اتفاقی است که در مصر و در زمان حسنی مبارک اتفاق افتاد، که می‌بینم نزدیک به 40 ، 50 میلیارد دلار سرمایه شخصی خود پادشاه است.

این وضعیت با وقوع انقلاب اسلامی تعدیل شد؛ میزان صادرات نفت ما کاهش پیدا کرد اما به دلایل شرایط جنگ تحمیلی، نتوانستیم در حوزه اقتصاد آنچنانکه باید و شاید کار بکنیم و شرایط جنگ تحمیلی و تحریم‌ها موجب شد ما از این حوزه به نحوی صرف نظر کنیم و به مسائل نظامی و دفاعی بپردایم.

بعد از جنگ هم ما به سمت سازندگی رفتیم و نتوانستیم آنچنان که شایسته است اقتصادمان را بر مبنای یک الگوی ایرانی اسلامی چنانکه در عرصه سیاست و فرهنگ طراحی شده بود، طراحی بکنیم.

امروز حدود 35 سال از وقوع انقلاب اسلامی گذشته است؛ اما هنوز سایه میراث ناسالم اقتصاد نفتی همچنان بر سر ما هست. به ویژه در بخش دولتی میبینیم یک سرمایه‌ای که دولت به راحتی از نفت به دست می‌آورد به راحتی بابت حقوق کارمندان هزینه می‌شود. ما از سال گذشته، از 100 و 20 هزار میلیارد تومان بودجه کشور، تنها حدود 11 هزار میلیارد در بخش عمرانی صرف شده و چیزی حدود 85 درصد این بودجه صرف حقوق کارمندان شده است.

قرار بود دولت کوچک شود و اصل 44 اجرایی شود اما متأسفانه این اتفاق تا کنون نیافتاده است و ما همچنان دولت بزرگی داریم و آنچنان که باید و شاید ما کارایی سیستم‌های اداری و دولتی را در اقتصادد نمی‌بینیم. در همه دنیا که این منابع سرشار را ندارند، از مالیات برای هزینه‌های معاش و پرداخت حقوق کارمندان استفاده می‌کنند؛ حدود 70 تا 80 درصد بودجه آن‌ها از منابع مالیاتی تأمین می‌شود اما متأسفانه در کشور ما این چنین نیست.

چنین شرایطی ضرورت روی آوردن به یک الگوی اقتصادی مقاوم و مستقل از نفت را ایجاب می‌کند.

منبع :http://khabarfarsi.com